Plandemic: Indoctornation World Premiere - Digital Freedom Platform

Plandemic: Indoctornation World Premiere - Digital Freedom Platform: On August 18 2020 at 5pm UK time, the Digital Freedom Platform by London Real is proud to be exclusively livestreaming PLANDEMIC – INDOCTORNATION.

η ανθρώπινη φύση και η συμπεριφορά...

δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση αλλά υπάρχει ανθρώπινη συμπεριφορά... Ολοι γεννιόμαστε το ίδιο, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί από την γέννηση τους... η κακία , το μίσος , η απληστία ο φθόνος η ζήλια, η ανηθικότητα και όλα τα χαρακτηριστικά που αμαυρώνουν την έννοια άνθρωπος δημιουργούνται από το περιβάλλον στο οποίο ζει και μεγαλώνει ο καθένας μας...Αν δεν έχω δει δεν έχω ζήσει ποτέ την κακία και το μίσος..πως μπορώ να μισήσω κάποιον?..η να νιώσω κακία?.. αφού δεν ξέρω τι είναι...το μαθαίνω βέβαια στην πορεία....

Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται το ίδιο αλλά στην πορεία της ζωής τους μέσα από τις συνθήκες διαβίωσης τους εξελίσσονται σε κάτι καλύτερο ή κάτι χειρότερο.

Η ζωή μας δεν θα έπρεπε να είναι μια συνεχής μάχη μία συνεχή αντίθεση , να είναι τόσο μίζερη...Πως τα καταφέραμε και φτάσαμε στα άκρα?...ένα σκαλί πριν το τελευταίο..?...Μας λείπει η ελπίδα..?.. μας λείπει η θέληση..?

Ομως η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι και δεν αλλάζει .., όπως και να βλέπουμε εμείς τα πράγματα..ή μηπως μπορεί να αλλάξει?....

Να ζεις μαζί σου....

Να ζεις όπως εσύ αισθάνεσαι όμορφα, γαλήνια και ευτυχισμένος με τον τρόπο σου...
Ζεις εδώ που ζεις με το τρόπο που ζεις γιατί εσύ το επέλεξες..απλά δεν το θυμάσαι..
Εσυ επέλεξες τον κόσμο σου ,τους γονείς σου, τις συναναστροφές σου, το χρόνο σου, το πως θα μεγαλώσεις και θα ωριμάσεις...
Ο τρόπος είναι το αποτέλεσμα της δικής σου θέλησης...ότι ζεις το ζεις γιατί έτσι διδάσκεις τον εαυτό σου να φτάσει στην αρμονία τόσο μέσα σου όσο και με ότι σε περιβάλλει...
Ο Αρχιτέκτονας εσύ μα και ο οικοδόμος...Είσαι πάντα στο σημείο που διάλεξες να είσαι και σε διδάσκεις τα μαθήματα που επέλεξες να ακολουθήσεις για να βρεις την γαλήνη της ψυχής σου κάποια μέρα....

Καιρός για προσωπική περισυλλογή.???

Μήπως έφτασε ο καιρός να αλλάξουμε τα δεδομένα μας ..?...έχουμε παρασυρθεί σε μια ξέφρενη κούρσα καταστροφής πρώτα από όλα του εαυτού μας και μετά όσων μας περιβάλλουν...Μηπως έφτασε ο καιρός να κοιτάξουμε όλα αυτά που έχουν σημασία στη ζωή μας και να σταματήσουμε να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη εκεί που μας δείχνουν οι άλλοι?....Παγιδευτήκαμε από όμορφα λόγια , λαμπερά πράγματα, υποσχέσεις, εύκολες λύσεις, και το μυαλό μας έχει αποχαυνωθεί από τα υλικά αγαθά που πιστέψαμε ότι θα μας φέρουν την ευτυχία.

Οι 24 ώρες της ημέρας δεν μας φτάνουν πια για όλα όσα έχουμε στο μυαλό μας, γυροφέρνουν μέσα μας ρόλοι, επιθυμίες πρέπει ,παρορμήσεις και ενώ παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον στόχο μας.....

Τρέχουμε συνεχώς ξοδεύοντας την πολύτιμη ενέργεια μας επιθυμώντας όλο και περισσότερα και γεμίζοντας το μυαλό μας με περιττά πράγματα....Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου η μνήμη του τηλεφώνου μας να χωράει όλο και περισσότερους ανθρώπους ενώ εμείς να έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία......

Ζούμε σε μία πραγματικότητα που μας βρίσκει φοβισμένους, μπερδεμένους και ανήμπορους...Φορτώσαμε τη ζωή μας με τοσα άγχη με τόσα περιττά βάρη..... Καιρός είναι να κάνουμε λίγο πίσω να σταματήσουμε να τρέχουμε ξέφρενα και να δούμε όλη την εικόνα από απόσταση..... να επαναπροσδιόρισουμε τους εαυτούς μας ...

Να σταματήσουμε πια να κοιτάμε εκεί που μας δείχνουν οι άλλοι...να κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας.......και να δούμε εμεις τα σημαντικά τη ζωή μας και στον κόσμο μας να αναλογιστούμε το τι έχουμε κάνει και να επιλέξουμε : το τι θα κρατήσουμε , τι θα υπερασπιστούμε τι θα μεταμορφώσουμε και τι θα ξεθάψουμε ..Ας σταματήσουμε για λίγο την τρελή κούρσα και ας ασχοληθούμε με τα μικρα πράγματα γύρω μας , αυτά που τα θεωρούμε ως δεδομένα και ας δούμε τη ζωή μέσα από μία άλλη ματιά τη Δική μας ξεχνόνατς για λίγο την πολύπλοκη ανθρώπινη φύση μας ...έχοντας σαν οδηγό αυτή τη φορά την απλότητα....

Ας χτίσουμε βήμα- βήμα τη φορά χωρίς βιασύνες και απερισκεψία χωρίς να νιώθουμε ότι ο χρόνος μας απειλεί .... και να βρούμε το δρόμο που θα περπατήσουν τα παιδιά μας αύριο..Να μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά σε εμάς...Στους κύκλους της ζωής πάντα ένας κλείνει και ένας άλλος ανοίγει ...ας μην βιαστούμε αυτή τη φορά να διαλέξουμε το που θα πάμε και τι όνειρα θα κάνουμε....ας σκεφτούμε προσεκτικά γιατί τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα....

για ποιο πράγμα μιλάς?

Για ποίο πράγμα μου μιλάς αφού όλα γίνονται για το τίποτα.....

Γιατί να χρειαστεί να σπουδάσω? ?..μα για να χάσω χρόνια από τη ζωή μου(σκεφτόμουν) ...για να έρθουν καλύτερες μέρες στη ζωή σου!!! ...μου έλεγαν..

Γιατί να κάνω οικογένεια?...μα γιατί αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου!!! ..μου έλεγαν ...

Γιατί ρώταγα...επειδή έτσι είναι!! μου απαντούσαν!!!!

Και πέρασε η ζωή μου περιμένοντας ένα καλύτερο αύριο, και εγώ πέρασα χωρίς να ξέρω τι σημαίνει ένα καλύτερο αύριο ... Αλήθεια τι να σημαίνει???? κάθε χρόνος της ζωής μου ήταν ένα κυνηγητό ατελείωτο...κι εκεί που νόμιζα ότι έφτασα κάπου ..έπρεπε να ξεκινάω πάλι από τη αρχή ...γιατί??....για το τίποτα...

Πολλά Ερωτηματικά και ερωτήματα...που χρόνο με το χρόνο γινόταν και περισσότερα..και οι απαντήσεις πουθενά ,.... οι αλήθειες στο δρόμο πάντα πολλές μα η πραγματικότητα μόνο μία, όσο κι αν ο καθένας μας την βλέπει διαφορετική....αυτή είναι εκεί!!! Ποια είναι , δεν έχω ιδέα.......????

Αποκτάς εμπειρίες από τα χρόνια και τα γεγονότα ..λένε ...ναι!! το λέω κι εγώ!! αλλά ποιο το όφελος ...όλες οι εμπειρίες που αποκτάς σε τι σου ωφελούν?.. άραγε ??? πέρα από το να κλείνεσαι στον εαυτό σου περισσότερο...να οχυρώνεσαι και να υψώνεις τοίχους στην καρδία και στην ζωή σου....ώστε να αμύνεσαι καλύτερα απέναντι στους "εχθρούς" σου .....

Και γιατί όλη η ζωή να είναι ένα παιχνίδι με κανόνες ?...γιατί δηλαδή να υπάρχουν τόσα στερεότυπα τόσα πρέπει και τόσα δεν πρέπει?....κανόνες γραφούμενοι και μη?...

τι θα γινόταν αν αντιστρέψουμε τα πάντα? .... Μαααα...θα διαλυθεί η κοινωνία!!!! θα πείτε

Σας αρέσει εσάς άραγε η κοινωνία μας?.....

Γιατί...?τόοσοιιι άλλοι τόσοιιιι κανόνες τυπικοί και άτυποι που όλοι μας έχουμε ακούσει και έχουν περάσει ασυναίσθητα και μη στο υποσεινήδητό μας και μας κυριεύουν και κυβερνούν τη ζωή μας?....Και που έχουμε τους κανόνες τι με αυτό ?...αφού λίγοι μόνο τους ακολουθούν και τους ασπάζονται.....

Η Ιστορία δείχνει ότι το μοντέλο της "κοινωνίας" δεν λειτουργεί...

Οσο πιο δίκαιοι οι κανόνες (δίκαιοι εννοώ ότι ισχύουν για όλους το ίδιο)τόσο περισσότερα παραθυράκια υπάρχουν για να τους παρακάμπτουμε.....

Είναι τόσο απλά τα πράγματα που χρειαζόμαστε στη ζωή μας για να είμαστε καλά.... και όμως από γενιά σε γενιά δυσκολεύουμε τόσο πολύ τα πράγματα που μας δίνουν την ευτυχία και τη χαρά. Δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε τον εαυτό μας ενώ " ξέρουμε" ή ' είμαστε ικανοί' , νομίζουμε, ...να διαχειριστούμε εκατομμύρια ανθρώπους και να επιβάλλουμε το "σωστό"?? .. Πόσο πολύ κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας...πως μας αρέσει να εθελοτυφλούμε!!!....

Έχουμε σταματήσει να βλέπουμε ψηλά , να βλέπουμε γύρω μας, και κοιτάμε μόνο με τα μάτια χαμηλά...

Λες και βασανίζουμε τον εαυτό μας για κάτι φοβερό που έχουμε κάνει, έχουμε ξεχάσει την απλότητα στη ζωή μας ξεχάσαμε να ζούμε σε αρμονία με τον κόσμο γύρω μας.

Έχουμε ξεχάσει την καταγωγή μας?? και το τι σημαίνει άνθρωπος?....Αλήθεια τι να σημαίνει άνθρωπος?? δεν ξέρω πια ..... νομίζω ότι αν και όλοι μας ονομαζόμαστε άνθρωποι επειδή μοιάζουμε ,...... σαν τα δέντρα είμαστε κι εμείς, που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά μα άλλους καρπούς το καθένα..... γλυκό, πικρό , ξινό, στυφό, θανατηφόρο......

Φιλοσοφίες, και σκόρπιες σκέψεις ,και ερωτηματικά ....?????

....το καλύτερο ή το χειρότερο δεν το γνωρίζω .εικασίες και σκέψεις κάνω και ότι βγαίνει από μέσα μου....

κουράστηκα.............

Κουράστηκα πια να αναζητώ ΤΗΝ Ιθάκη μου....είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος...κι οσο επιμένω να περιμένω ή να ταξιδεύω ..τόσο αισθάνομαι να απομακρύνομαι απο τον προορισμό μου....

Η ζωή γλιστρά μέσα απο τα χέρια μου σαν νερό και χάνεται παίρνοντας μαζί της όλο μου το είναι και εγώ νιώθω ανήμπορη να αντιδράσω...και μένω να αναπολώ το παρελθόν και να το αναπλάθω στη φαντασία μου με διαφορετικά σκηνικά , κουστούμια και σενάριο...Κουράστηκα να προσπαθώ για ένα καλύτερο αύριο , κουράστηκα να ζω το σήμερα , κουράστηκα να βλέπω τα πάντα γύρω μου τόσο ερειπωμένα , κουράστηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια ,κουράστηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια...Κουράστηκα να δίνω συμβουλές, κουράστηκα να ακούω υποδείξεις, κουράστηκα να αντιστέκομαι,..κουράστηκα και να αφήνομαι...Κουράστηκα να βλέπω και να ακούω σκουπίδια, κουράστηκα να βλέπω θλιμμένα πρόσωπα, άρρωστους ανθρώπους στην ψυχή και στο σώμα.., Κουράστηκα να παίζω κρυφτό... Μία πάλη μέσα μου γίνεται μείνε-φύγε..,πάλεψε-αφήσου,..εσύ-οι άλλοι...πόσες φορές έχω πει το :"μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι".....................................

δυσκολες αποφάσεις ή έλλειψη φαντασίας?

Ερχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που κοιτώντας το μέλλον μας δεν το βλέπουμε.., κοιτώντας πίσω στο παρελθόν μας..πάει ...έχει πιά περάσει και δεν το φτάνουμε....και μας μένει το τώρα! και μόνο το τώρα ..αυτό δηλαδή που πάντα είχαμε και αυτό που πάντα θα έχουμε.

Αυτό που μας ανήκει και μπορούμε να διαχειριστούμε ...και είναι τόσο λυπηρό....αλλά και τόσο υγιές συνάμα...

Γυρίζουμε σε ένα τροχό σαν τους δείκτες ενός ρολογιού και καρφωμένοι μέσα του δεν μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω από αυτό που μας επιτρέπεται!!!..... Όλα στη ζωή μας εκτυλίσσονται σαν έργο από βιβλίο και εμείς σαν καλοί ή κακοί ηθοποιοί υποδυόμαστε το ρόλο μας κάθε στιγμή.... Μια σκηνή θεάτρου που πάνω της παίζονται ταυτόχρονα πολλές θεατρικές πράξεις,..άλλες καλοπαιγμένες, με μπρίο και φαντασία και άλλες .....

Πολλά βιβλία έχουν γραφεί για την ανθρώπινη φύση, τους χαρακτήρες , βιβλία και συζητήσεις στο γιατί να είμαστε έτσι όπως είμαστε τι φταίει και τι όχι....

Και αναρωτιεμαι γιατι τόσος πολύς κόπος , φαιά ουσία και διατριβές πάνω στο θεμα ΑΝΘΡΩΠΟς και Προσωπικότητα του?....Γιατί να θέλουμε πάντα να εκλογικεύουμε καταστάσεις , γιατί να προσπαθούμε τόσο πολύ να μας καταλάβουμε???Είμαστε τόσο λοιπόν εγωκετρικοί??...Ασχολούμαστε με το εγώ μας τόσο πολύ που δεν μας απολαμβάνουμε , δεν χαιρόμαστε ότι υπάρχει δίπλα μας και μπαίνουμε σε καλούπια και σε κατατάξεις άνευ σημασίας για να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα...!!

Δεν ξέρω γιατί γεννήθηκα και εάν υπάρχει κάποιος σκοπός στην ύπαρξη μου, δεν ξέρω ο πρώτος άνθρωπος ΠΩΣ γεννήθηκε και γιατί ,...δεν ξέρω αν υπάρχει θεός και πως είναι..., δεν ξέρω αν υπάρχει σκοπός στο ότι κάνω, δεν ξέρω αν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος..δεν ξέρω το μόνο που γνωρίζω καλά είναι ότι αυτό που κυβερνάει όλη την ανθρώπινη φυλή είναι ο φόβος της έλλειψης και τίποτα άλλο!!!!! είμαστε εμποτισμένοι όλοι μας μέσα στο φόβο και διαμορφώνουμε την ζωή μας σύμφωνα με αυτόν, αλλος λιγότερο , άλλος περισσότερο...