Μήπως έφτασε ο καιρός να αλλάξουμε τα δεδομένα μας ..?...έχουμε παρασυρθεί σε μια ξέφρενη κούρσα καταστροφής πρώτα από όλα του εαυτού μας και μετά όσων μας περιβάλλουν...Μηπως έφτασε ο καιρός να κοιτάξουμε όλα αυτά που έχουν σημασία στη ζωή μας και να σταματήσουμε να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη εκεί που μας δείχνουν οι άλλοι?....Παγιδευτήκαμε από όμορφα λόγια , λαμπερά πράγματα, υποσχέσεις, εύκολες λύσεις, και το μυαλό μας έχει αποχαυνωθεί από τα υλικά αγαθά που πιστέψαμε ότι θα μας φέρουν την ευτυχία.
Οι 24 ώρες της ημέρας δεν μας φτάνουν πια για όλα όσα έχουμε στο μυαλό μας, γυροφέρνουν μέσα μας ρόλοι, επιθυμίες πρέπει ,παρορμήσεις και ενώ παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον στόχο μας.....
Τρέχουμε συνεχώς ξοδεύοντας την πολύτιμη ενέργεια μας επιθυμώντας όλο και περισσότερα και γεμίζοντας το μυαλό μας με περιττά πράγματα....Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου η μνήμη του τηλεφώνου μας να χωράει όλο και περισσότερους ανθρώπους ενώ εμείς να έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία......
Ζούμε σε μία πραγματικότητα που μας βρίσκει φοβισμένους, μπερδεμένους και ανήμπορους...Φορτώσαμε τη ζωή μας με τοσα άγχη με τόσα περιττά βάρη..... Καιρός είναι να κάνουμε λίγο πίσω να σταματήσουμε να τρέχουμε ξέφρενα και να δούμε όλη την εικόνα από απόσταση..... να επαναπροσδιόρισουμε τους εαυτούς μας ...
Να σταματήσουμε πια να κοιτάμε εκεί που μας δείχνουν οι άλλοι...να κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας.......και να δούμε εμεις τα σημαντικά τη ζωή μας και στον κόσμο μας να αναλογιστούμε το τι έχουμε κάνει και να επιλέξουμε : το τι θα κρατήσουμε , τι θα υπερασπιστούμε τι θα μεταμορφώσουμε και τι θα ξεθάψουμε ..Ας σταματήσουμε για λίγο την τρελή κούρσα και ας ασχοληθούμε με τα μικρα πράγματα γύρω μας , αυτά που τα θεωρούμε ως δεδομένα και ας δούμε τη ζωή μέσα από μία άλλη ματιά τη Δική μας ξεχνόνατς για λίγο την πολύπλοκη ανθρώπινη φύση μας ...έχοντας σαν οδηγό αυτή τη φορά την απλότητα....
Ας χτίσουμε βήμα- βήμα τη φορά χωρίς βιασύνες και απερισκεψία χωρίς να νιώθουμε ότι ο χρόνος μας απειλεί .... και να βρούμε το δρόμο που θα περπατήσουν τα παιδιά μας αύριο..Να μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά σε εμάς...Στους κύκλους της ζωής πάντα ένας κλείνει και ένας άλλος ανοίγει ...ας μην βιαστούμε αυτή τη φορά να διαλέξουμε το που θα πάμε και τι όνειρα θα κάνουμε....ας σκεφτούμε προσεκτικά γιατί τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου